Баллада Лютика ф Ведьмак - Zapachnialo Jesienia - Вечный Огонь Зима

Вечный огонь
(Зима)

Запахло в воздухе, ароматном осени.
С ветром зимним улетел слов смысл...
Так быть должно, ничего нельзя изменить…
Бриллианты слез на твоих ресницах.

Там где землю снега забелили,
Льдом сковали озера морозы...
Так быть должно, ничего нельзя изменить…
И в глазах твоих затаилась грусть…

Снова весны прольются дождями,
Теплым Солнцем сердце нам согреет...
Так должно быть, ведь тлеет в сердцах наших пламя,
Пламя вечное - и это надежда...

Wieczny Ogień
(Zima)

Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu
Szklą się lodem jeziorka i błota
Tak być musi, już zmienić nie zdoła niczego
Zaczajona w twych oczach tęsknota...

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi
Ciepłem słońca serca się ogrzeją
Tak być musi, bo ciągle tli się w nas ten ogień
Wieczny ogień, który jest nadzieją