Орда - Белгiсiз жан

Қиналдым, қоштасқанда, жанарымды
Мұң шалды-ау, сол бір сәтте қабағымды
Түбінен жүрегімнің тулап шығып
Бір өксік жұлмалады тамағымды
Қарақат көздеріңе қарай бердім
Қызығы сол ма деймін дүниенің
Күйдіреді көлеңкеде өзегімді
Махаббат неге сонша ыстық едің?

Қайырмасы:
Жұлдызым жарқыраған аспанымдағы – Сен,
Жарқ етіп, жоқ болдың ғой қас қағымда,
Жарқыраған, өзіңді қалай табам?
Жұлдызға жете алдым ба мен аңсаған, белгісіз жан.

Бақтарды сен екеуміз аралаған
Ұзатып тастап кеттің неге маған
Жыл құсы секілденіп жылда ұшқан
Жете алмай қала бердім жаным саған
Сәулесі айдың түсіп аймалаған
Көзіңді қарағым-ау қайдан табам
Сүйгеннің сүйіктісі болатындай
Бақытқа ие болар қандай адам